TEATRO
EN GALEGO!!
O vindeiro mérores gozaremos no teatro do Sagrado da representación de dúas obras de teatro por parte da compañia Talía Teatro. Os títulos a pór en escena son:
- Valentino
Rufini e Akil Pillabán de viaxe a Milán
(e van sen un can). Para 5º e 6º EP e 1º e 2º
ESO.
Século
XVIII. Italia. O cabaleiro Valentino Rufini de regreso á súa casa
en Milán é abandonado polo seu criado, que lle marcha cos cartos.
Só, carregando co seu baúl de viaxe, e coa faldriqueira baleira,
decide pasar a noite nunha casa en ruínas no camiño por onde pasa a
carruaxe a Milán. No mesmo lugar decide tamén pasar a noite
Danniello Pillabán, a quen a súa ama deixou composto, sen cartos e
cun baúl cheo de traxes de señora ostentosa vida a menos. Ambos os
dous coñeceranse e compartirán a noite, e con ela, desexos,
sospeitas e medos, mentres agardan a que de mañán pase a carruaxe.
A
desconfianza entre eles e o medo que os une provocarán divertidas
historias coas que se artella un espectáculo que trata de
reflexionar sobre a diferenza cultural, a desconfianza ao descoñecido
e, por riba de todo, a necesidade de comprender que todos somos
iguais, malia a cor da pel, das relixións e das posicións sociais.
Trátase,
en definitiva, dun espectáculo para ver en familia, para rir sen
medo e, ao tempo, para pensar sen prexuízos.
- Bicos
con lingua.
Para 3º e 4º ESO e 1º e 2º BACH.
“Un
espléndido diálogo, tecido arredor da lingua, é o eixo central
desta excelente peza dramática (…) a demostración palpable de que
é certo que se pode facer, que se fai teatro, bo teatro nestes nosos
lares. Había tempo que quen lles escribe non disfrutaba tanto vendo
unha representación escénica na nosa lingua”
A.
Conde (El Correo Gallego)
“A
novidade de ‘Bicos con Lingua’ é facer humor con esas cousas que
habitualmente aparecen nos informes (dramáticos) sobre a perda de
falantes en galego ou sobre algunhas esquizofrenias en relación co
castelán. Cun estupendo sentido do humor, a máis recente montaxe de
Talía, compón un rompecabezas de situación que van do
completamente posible ata a proxección dun futuro que os optimistas
damos por fantástico”
C.
Franco (La Voz de Galicia)